Transport produktów chemicznych - obowiązki prawne i procedury dla przewoźników

Transport towarów niebezpiecznych, takich jak surowce, półprodukty i produkty, jest istotną częścią przemysłu chemicznego. W Europie każdego roku przewozi się ponad 3 miliony ton produktów chemicznych. W Polsce najczęstszą metodą transportu jest transport drogowy, ponieważ nie mamy dobrze rozwiniętej sieci rurociągów ani wód śródlądowych. Transport intermodalny jest również dość trudny. Transport produktów chemicznych jest bardzo wymagającym zadaniem, ale zyskuje na popularności w naszym kraju. Ten rodzaj transportu wymaga zachowania środków bezpieczeństwa. Zasady te wynikają bezpośrednio z przepisów międzynarodowych, unijnych i krajowych. Jak zatem powinni postępować uczestnicy tego transportu?

Czym są towary niebezpieczne?

Wszystkie towary niebezpieczne to towary lub substancje, które mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia lub bezpieczeństwa ludzi (mogą powodować śmierć lub poważne obrażenia ciała), mienia (mogą powodować straty finansowe lub szkody) lub środowiska (mogą prowadzić do zanieczyszczenia powietrza, wody lub gleby). Niebezpiecznymi ładunkami mogą być towary, które są bezpośrednio niebezpieczne, ale inne produkty (głównie chemikalia), takie jak produkty spożywcze, mogą powodować szkody w przyszłości.

Wszystkie materiały sklasyfikowane jako materiały niebezpieczne zgodnie z międzynarodową konwencją ADR muszą zostać zidentyfikowane i skategoryzowane. Materiały niebezpieczne są podzielone na 13 różnych klas zagrożenia. Materiały niebezpieczne są podzielone na 13 klas.

Substancje i preparaty chemiczne

Produkty chemiczne są klasyfikowane jako materiały niebezpieczne ze względu na ich właściwości chemiczne lub fizyczne. Mogą one spowodować śmierć, zniszczenie lub inne szkody (jeśli są niewłaściwie obsługiwane). Paliwa, alkohole i materiały stosowane w rolnictwie i przemyśle należą do najczęściej spotykanych substancji chemicznych. Transport takich produktów wymaga szczególnej ostrożności, nadzoru, środków bezpieczeństwa i zgodności z przepisami prawa (nie tylko tymi, które mają zastosowanie do przemysłu chemicznego). Środki transportu, sprzęt roboczy i cysterny, a także aparatura i opakowania muszą być dostosowane do rodzaju używanej substancji chemicznej i odpowiednio oznakowane. Powinny być również trwałe i odporne na reakcje chemiczne. Opakowanie powinno zawierać informacje o potencjalnych zagrożeniach związanych z substancją, jej właściwościach fizycznych i chemicznych, a także krokach, jakie należy podjąć w przypadku skażenia. Dowiedz się więcej na consultchem.pl

Akty prawne

Jak wspomniano wcześniej, bezpieczeństwo towarów niebezpiecznych w przemyśle chemicznym wymaga wdrożenia odpowiednich standardów i procedur. Te normy i procedury mają zastosowanie do wszystkich stron, w tym producentów, magazynów, nadawców (w tym spedytorów), przewoźników, odbiorców i spedytorów. Istnieją hierarchiczne, zharmonizowane przepisy, które określają wymagania i warunki transportu ładunków niebezpiecznych na współzależnej podstawie. Podstawowe akty prawne obejmują:

• Europejska Umowa ADR została podpisana w Genewie 30 września 1957 roku. Obowiązuje w 48 krajach i jest poddawana przeglądowi co dwa lata w latach nieparzystych. Umowa składa się z właściwej umowy, która określa stosunki prawne między uczestniczącymi krajami oraz załączników, które zawierają przepisy regulujące warunki transportu materiałów niebezpiecznych w międzynarodowym transporcie samochodowym. Przepisy ADR zabraniają lub zezwalają na międzynarodowy transport niebezpiecznych przedmiotów i materiałów.
• Dyrektywa 2008/68/WE, przyjęta przez Parlament Europejski i Radę w dniu 24 września 2008 r., w sprawie transportu lądowego towarów niebezpiecznych. Dyrektywa ta określa środki niezbędne do zapewnienia możliwie najbezpieczniejszych warunków takiego transportu.
• Dyrektywa Rady 95/50/WE z dnia 6 października 1995 r. w sprawie ujednoliconych procedur kontroli drogowego transportu towarów niebezpiecznych. Zawiera ona listę standardowych punktów do sprawdzenia i wymaga, aby raport z kontroli był dostępny dla każdego organu kontrolnego w UE.
• Dyrektywa 98/91/ Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 grudnia 1998 r. odnosząca się do pojazdów silnikowych i przyczep przeznaczonych do transportu drogowego towarów niebezpiecznych oraz odnosząca się do homologacji pojazdów silnikowych i przyczep przewożących towary niebezpieczne.
• Ustawa z dnia 19 sierpnia 2011 r. o przewozie towarów niebezpiecznych, obowiązująca w Polsce. Inne akty prawne dotyczące przewozu towarów niebezpiecznych na poziomie prawa krajowego można znaleźć w bazie danych Internetowego Systemu Aktów Prawnych pod adresem http://isap.sejm.gov.pl/.

Inne przepisy

Od 2003 r. wszystkie przedsiębiorstwa zajmujące się transportem drogowym towarów niebezpiecznych są zobowiązane do współpracy z doradcą ds. bezpieczeństwa. Jego zadaniem jest pomoc we wdrażaniu wymogów konwencji, przygotowywanie rocznych raportów dla gubernatora oraz wdrażanie procedur i instrukcji bezpieczeństwa.

Również kierowcy muszą być uprawnieni do przewozu towarów niebezpiecznych (muszą przejść niezbędne szkolenia, zakończone egzaminem państwowym i uzyskaniem zaświadczenia ADR).

Cysterny przewożące chemikalia muszą posiadać świadectwo homologacji, zawierać wymagane tabliczki ADR oraz przejść badania techniczne, w tym odbiorcze, sprzętu i wyposażenia oraz np. dokumentacja chemiczna.

Podsumowanie

Międzynarodowe umowy regulują transport towarów niebezpiecznych drogą lądową (w tym dla przemysłu chemicznego). Umowy te są regularnie aktualizowane w celu zapewnienia bezpieczeństwa i zminimalizowania ryzyka związanego z transportem drogowym towarów niebezpiecznych. Konwencja ADR jest podstawowym aktem prawnym, który określa procedury i obowiązki związane z warunkami transportu, załadunku i rozładunku oraz określa wymagania techniczne dla pojazdów.

Oprócz właściwego postępowania wymaganego przez prawo, uczestnicy muszą być również świadomi zagrożeń i ryzyka związanego z tego typu operacjami transportowymi. Obejmuje to nie tylko przewóz, ale także proces załadunku i rozładunku, a także magazyny nadawcy i odbiorcy.